Op Familiebezoek

OP FAMILIEBEZOEK EN MEER.

Vandaag, zaterdag zijn we met Mary op bezoek geweest bij haar familie. Ze werkt hier op de compound en heeft een dochtertje van acht jaar. Haar man is een aantal jaren geleden verongelukt, zij kan zelf niet voor haar kind zorgen daarom woont het kind bij haar grootouders, de ouders van Mary's overleden man. We hadden een taxi gehuurd die ons naar Homa Bay bracht zo'n anderhalf uur rijden naar het platteland. Weet je je kunt goedkoper met de matatu maar dat is over die afstanden en over die wegen veel te link dus doen we dat niet. Vandaag hebben we echt drie contrasten gezien. Eerst bezochten we Mary's ouders die in Ramola wonen. Zij wonen in een behoorlijk groot kleihuis op een leuke compound met een prachtig uitzicht. Haar moeder had lekker eten voor ons gemaakt, rijst, kip (een lokale tiet, zo taai is als wat) en chapaties. Ook Mary's nichtje woont sinds het overlijden van haar moeder in juni, Mary's zus dus, bij haar ouders. Het kind hadden wij drie jaar geleden naar het ziekenhuis gebracht omdat ze van kop tot teen onder de waterpokken stond en het eerste wat het kind tegen ons zei was dat wij haar naar de dokter in het Aga Khan ziekenhuis hadden gebracht. Ze is dat dus niet vergeten. Over haar hele lichaam vertoont ze nu wel lidtekens van de waterpokken. We bezochten ook het graf van Mary haar zus, achter in de tuin. Niet meer dan een hoop zand waar als er geld is een steen of iets dergelijks op komt te staan. Ze vroeg ons of we een foto van haar bij het graf wilden maken. Het was de eerste keer na een half jaar dat ze daar kwam. Zonder waarneembare emotie stapte ze gewoon op het graf om daar plaats te nemen voor een foto. Na zo'n drie uurtjes zijn we verder gegaan naar een van Mary's schoonmoeders die in Mekay woont. Ze heeft er twee omdat haar schoonvader twee vrouwen had maar van deze was hij gescheiden. Deze vrouw had het heel goed voor elkaar, een prachtig huis ( nog gedeeltelijk in aanbouw maar erg lux) en de vrijheid. De vrouw is zwaar gehandicapt ten gevolge van een ongeluk. maar ontzettend aardig. Ook zij had voor de nodige hapjes gezorgd maar we moesten ook nog naar Mary's dochtertje Acheline die bij Mary's schoonvader en moeder woont in een armtierig huisje dat haast van ellende uit elkaar valt. Zij wonen in Ringa. Jammer dat dit meisje hier moet opgroeien maar ze leek erg gelukkig bij deze familie. De omgeving daar is erg arm en van enige uitdaging is nauwelijks sprake. Het leven bestaat uit het verblijf op de compound waar niets te doen is. Nu in de droge tijd kun je er nog komen maar in de regentijd is het nauwelijks begaanbaar. Op deze compound wonen nog meer schoonzusters en zwagers met jonge kinderen dus dat is leuk voor het kind. Hier kregen we gekookte mais en koekjes, maar ook hier was ondanks de armoede gastvrijheid. Op de terugweg stopten we nog op een groente en fruitmarkt Chabera waar we werden overvallen door allerlei verkopende mekkerende geiten. De vrouwen drongen zowat de auto binnen maar verkochten ons toch mooi een grote tros banenen, 5 anananassen, een volle tas tomaten en uien en een hoop mango's voor ongeveer vijf euro en ook nog een mooie mand voor een euro vijftig waar we de aankopen in konden doen. Al bij al een heel leuke dag met toch weer wat ervaringen van de levenswijze van deze mensen opgedaan.
Het is dinsdagmorgen 9.15 uur, de zon staat hoog aan de hemel en de vogeltjes fluiten er op los. We zitten te wachten op Piet zijn vriendin Zr. Lucy die om 9.00 uur hier zou zijn maar ja, Keniatime... Zondag hebben we een rustige dag gehad. Rond 10.00 uur kwam Richard op bezoek om te vragen hoe laat we de volgende morgen naar zijn geboortegrond zouden vertrekken. Helaas waren we de afspraak helemaal vergeten en hadden andere dingen te doen dus moesten we een andere afspraak maken, we gaan nu morgen woensdag dus. S'Middags kwamen de vier kinderen van Benson zwemmen maar de kleine Rende die cikkelcelziekte heeft kreeg een aanval van pijn en het kind huilde en kromp iedere keer ineen van de pijn dus wij Benson weer maar gebeld om de kinderen op te komen halen wat wel jammer was. Piet had ze gelukkig nog niets beloofd maar hij wilde pannenkoeken of is het pannekoeken voor ze bakken maar dat houden we dan maar een keer tegoed. Gisteren is Piet weer de gehele dag in de weer geweest voor de gehandicapte dochter van Benther LP. Hij heeft ze samen met haar moeder naar school gebracht maar daar was de kous nog niet mee af. Haar uniform moest gepast worden en nadien mee naar de stad gegaan om in al haar bezittingen haar naam te laten graveren en nog meer van die dingen. Ik had bv. een te klein doosje schoenpoets gekocht, he ons ben zunig, maar dat moest een grote zijn en ook had ik niet genoeg zeep gekocht, zo zie je maar Piet kon er voor op uit. Ik ben met Mary naar het ziekenhuis gegaan omdat ze al een hele poos last van haar buik heeft. Na precies drie uur stonden we weer buiten na het bezoek aan mijn vriend en een echo gemaakt te hebben dus dat viel eigenlijk wel mee en ook bij Mary is alles in orde maar ja daar is de pijn niet mee weg maar pilletjes kunnen ook wonderen doen. Het is nu 9.30 uur en Zr. Lucy is er nog niet maar ik heb mijn verhaaltje inmiddels weer klaar. Het is weer avond en we hebben toch weer heel wat gedaan. Lucy kwam een boekenlijst brengen voor haar school en ik ben met haar naar de boekenshop gegaan maar ook Linette een kennis kwam gelijk met haar aan en toonde ook een boekenlijst en een rekening van uniformen voor haar kinderen. In de boekenwinkel kennen ze ons onderhand al wel maar toch had Zr. Lucy graag dat ik mijn hemdje verwisselde voor een t-shirt en ach dat respect kan ik dan wel opbrengen. Het was druk maar toch had een van de medewerksters ons al heel snel geholpen met de prijsopgaven van al die leermiddelen die ze nodig had dus kunnen we een keuze maken want de lijst die ze meebracht moest zo'n dikke 800 euro kosten maar we zijn gekke Gerritje niet. Ook zijn we nadat Lucy is vertrokken met Mary naar de stad gegaan om voor haar nichtje, de dochter van haar overleden zus, een schooluniform, sokken schoenen en een boekentas te kopen. Piet moest geld pinnen maar dat was weer maar eens een crime. De ene machine werkte niet, de andere was leeg, dat is soms ook een gedoe hoor. Zo is de dag weer gevuld. Nog iets anders, als we buitenstappen uit ons huis hangt er boven ons hoofd een heel groot adelaarsnest in de boom waarin twee jonge vogels zitten die zo groot zijn als vetgemeste kippen. Nu is er onder het nest al een stuk plastic op mijn verzoek gehangen zodat we buiten de kwarrelzone zitten want die beesten schijten wat af. Wat er ook met regelmaat gebeurt is dat de ouders hun “kleintjes” komen voeden maar dat er nogal eens wat uit het nest komt vallen zoals dooie jonge vogeltjes, vissekoppen, graten, botten en eergisteren zelfs een uitgekleed slangenvel, noem het maar fris. We moeten wel een beetje uitkijken want die vuilnisbak van ons op vier pootjes gaat nogal eens met het een en ander aan de haal en dat is ook niet lekker. Nu liep ik met mijn verrekijker de vogels te spotten terwijl Tamy voor me liep en ik viel over haar heen met het gevolg een kapotte teen en knie, lang leve de beestenboel.
Vandaag, woensdag zijn we bij Richard op bezoek geweest. We hebben weer een auto gehuurd met chauffeur (wat een luxe) en zijn naar zijn huis gereden. Na ruim een uur gereden te hebben stond Richard ons aan de kant van de weg op te wachten want toen begon het pas. Een heel mooi gedeelte reden we over zandpaden en we werden heel warm verwelkomd. Zijn vrouw is een heel grappig vriendelijk mens en we werden gelijk getrakteerd op chocolademelk met met boter besmeerde boterhammen en een schaal koekjes. De natuur is er zo mooi, daarom zijn we een eindje gaan wandelen naar de rivier die bijna droogstaat, de aanhoudende droogte is een ware ramp voor de bevolking. We hebben nog wat zitten buurten en weer werd er een grote schaal rijst, ugali, kip, vlees, groene bonen en chiapatties voor onze neus gezet, wat een feest, zulke lieve mensen. Rond 15.00 uur zijn we weer vertrokken en hebben weer een heel leuke dag gehad met weer een mooie natuurervaring.
Donderdag, niet veel gedaan vandaag, wat wel leuk was was dat Piet geld wilde pinnen bij de bank maar de flappentapper bleef maar ratelen en geld kwam er maar niet, wel een brandlucht. Nu zijn er twee automaten in het hok dus heeft hij uit de andere tapper geld gehaald maar toen we goed en wel buiten waren kwam er een grote rookwolk uit het pinhok en is dat ding waarschijnlijk finaal doorgebrand. Ook hebben we de boekenlijst voor Zr. Lucy afgewerkt, dat nam veel tijd in beslag maar als vaste klant kregen we in de boekenwinkel een stoel en een flesje frisdrank aangeboden, mooi he.
Zo zijn we toe aan de vrijdag de dag dat we normaal gesproken boodschappen doen maar vandaag was dat duidelijk anders. We gingen om negen uur met de Acacia bus richting Ugunja om de schoolspullen naar de Equator school te brengen. Allerlei leermiddelen en speelgoed die we eerder deze week hebben gekocht voor kinderen met een verstandelijke beperking. Omdat we nog niet alles hadden moesten we ook nog op pad om de rest te kopen in Ugunja. Je moet je voorstellen het is 35 graden en heel erg droog met het gevolg dat er heel heel veel stof is. Bij elke voetstap verplaatst het stof zich. Maar ook de auto's de brommers en alle andere mensen zorgen ook voor heel veel stof. Je kunt het je bijna niet voorstellen en omdat het zo warm is en we verschillende keren ons moesten verplaatsen hebben we de motor genomen want wandelen was echt te veel. We hebben er verschillende bekenden bezocht en zijn weer lekker bijgepraat. De terugweg zijn we na eerst een uur wachten met een ander soort bus gegaan. De weg die we te gaan hebben was acht jaar geleden een gatenkaas. Na een jaartje eraan gewerkt te hebben was het echt een mooie weg maar nu een aantal jaren later komen de gaten er weer in en dreigt het weer dezelfde kant op te gaan. Onderweg zaten er nog twee gigantise vrachtwagens tegen elkaar die aan het wegennet hier ook geen goed doen, maar ja.
De vrijdag zit er weer op en we maken ons op voor het weekend.