wE GAAN WEER AFTELLEN

WE GAAN WEER AFTELLEN, DE TWEEDE HELFT IS WEER BEGONNEN.

Het is maandagavond 20.10 uur en net lekker gegeten maar daar moet ik niet mee beginnen, waar dan wel mee. Nou, we dachten een lekker rustig weekend te hebben maar dat is al gelijk verkeerd gedacht. Zaterdagmorgen zijn we eerst onze wekelijkse boodschappen gaan doen met voor mij altijd weer een traktatie het nuttigen van een heerlijke koffiemilkshake bij het restaurant naast de supermarkt. Het is dan koffietijd maar Piet zet de koffie om in een halve liter Tusker (bier voor degenen die dit nog niet weten). Bij thuiskomst stonden Purity, de dochter van Jane, ach vergeet die namen maar hoor, samen met haar nichtje van drie jaar en zij wilden graag zwemmen. Piet zijn zwembroek aangetrokken nadat hij de dozen met schoolspullen voor zuster Lucy bij de poort had gezet die ze op zou komen halen.Die kleine meid van drie jaar brulde alles aan elkaar toe ze haar in het water wilden dumpen dus dat was geen feestje voor die kleine. Zuster Lucy belde dat ze toch niet meer in de gelegenheid was haar zooitje op te komen halen dus die handel weer maar in huis gezet en ik ook in het water, ik dacht met die kleine. Ze had armringen aan maar helaas ze zakte toch naar beneden dus haar zin was nu helemaal verdwenen dus haar maar gelijk weer aangekleed. We waren goed en wel uit het water toen Redemptor aan de deur stond en een uurtje later ook Doreen uit Ugunja. Wat ik al schreef, vergeet die namen maar ook Purity en die kleine bleven zitten maar die heeft Piet toch op een nette manier het huis uit gewerkt. Vlak voordat we gingen eten waren ook de dames vertrokken.
Zondagmorgen hebben we eerst wat uitgeslapen maar Mildred was om 10.00 uur weer aanwezig vanuit Rangala. We zijn gelijk het zwembad in gegaan maar tevoren hebben we wel gelachen. Ze vertelde My property is bizzy so do you have a tjoep for me. Met andere woorden ze had haar menstruatie en vroeg om een tampon. Vorig jaar hadden we er ook voor haar gekocht maar deze dingen had ze nog nooit gezien laat staan gebruikt. We vertelden haar dat deze heel gemakkelijk was in te brengen, tjoep en het zit, ze was dit beslist niet vergeten en zodoende kon ze zorgeloos het water in. We kregen ook nog bezoek van drie dames dus om het kort te maken de dag was weer gevuld en omdat Mary, onze hulp hier een vervelende dag dag gehad, woorden met haar ouders betreft geld zijn we met z'n vieren lekkere kip gaan eten en vanmorgen om 5.30 uur is Mildred weer vertrokken omdat ze om 8.00 uur weer op haar werk moest zijn.
Wij hebben vandaag wat rond lopen zeulen in de stad. Eerst weer maar eens pinnen, een nieuw toegestuurde pas activeren bij een andere bank en onze huishuur betalen. Weer naar een andere bank voor de huur, zo'n dik kwartier verderop lopen in de hitte maar toen we voor de deur van de bank stonden kwam Piet tot de ontdekking dat we bij de bank moesten zijn waar we onze nieuwe pinpas hebben geactiveerd dus zijn we weer maar teruggelopen zo blijf je een beetje in beweging. Corry Musters had een poos geleden voor een oude dove non in het weeshuis een hoorapparaat meegebracht maar dat ding werkte niet meer dus beloofden wij dat we wel eens rond zouden kijken of we iets voor die nondekanon konden betekenen en vandaag was er die gelegenheid maar nergens konden we een winkel vinden die van die apparaten verkocht . We werden echt van het kastje naar de muur gestuurd totdat we er toch achterkwamen waar we moesten zijn. Eindelijk... maar helaas de persoon die deze gevallen na kon kijken was niet aanwezig dus moesten we tussen 16.00 en 18.00 uur maar terugkomen en wij gehoorzame kloten deden dat. De persoon was er maar de batterijen die voor dat apparaat bestemd waren mooi niet dus volgende week of volgende maand of niet kunnen we misschien wel geholpen worden en hiermee hadden we het vandaag wel gehad.
Het is weer woensdagavond dus weer twee dagen verder, wat vliegt de tijd toch maar allee, we moeten het er mee doen. Gistermorgen zijn we eerst naar de groenten-en-fruitmarkt gegaan om wat mango's te kopen en te babbelen met Christien. Rond 11.00 uur hadden we weer afgesproken om met Benther LP naar haar dochter te gaan kijken op de Luthernschool ( gehandicapten) zodat we foto's van Beryl konden maken in haar nieuwe uniform en in haar klas waar ze blijkbaar toch heel gelukkig is. De eerste paar dagen kon ze het niet bevatten en wilde steeds naar huis, naar haar moeder maar als er met haar werd gesproken zakte de heimwee weer weg en was het goed zo voor haar. Nadien zijn we wat gaan drinken en is Piet naar een massagesalon gegaan en ik naar huis. Voor mij hoeft dat niet zo nodig maar Piet vindt het fijn om zich te laten masseren. Ik ben lekker het zwembad ingedoken dat vond ik fijn en nadat ik me weer had gedoucht ben ik op mijn gemakje buiten gaan zitten onder de grote plastic flap en dat was maar goed ook want ik zat nog maar net en van boven uit het adelaarsnest werd me een grote bokken of geitenpoot gepresenteerd met een stuk ugali (volksvoedsel nr.1) dat zelfs onze bovenbewoners niet op prijs stellen. Ik zal wat blij zijn als die grote dikke vette jonge vogels zijn uitgevlogen met hun bizarre wegwerpmethodes.
Vandaag zijn we weer met Pablo, onze vaste chauffeur op pad gegaan nl. naar Kisii, een heel leuke stad omringd met bergen. We hebben daar de eigenaar van een restaurant in Kisumu bezocht. Deze man had al verschillende keren gevraagd of we eens naar Kisii kwamen waar hij een tweede restaurant heeft geopend en dat is er vandaag dan van gekomen. Een leuk restaurant maar nog niet helemaal klaar waar hij best trots op mag zijn. Nou staat Kisii ook bekend om zijn soapstone oftewel zeepsteen waar we al verschillende dingen van in huis hebben dus wilden we ook wel wat van dat spul kopen. Nadat we gegeten hadden zijn we samen met Pablo en Justin op pad gegaan maar in heel Kisii geen zeepsteen te vinden. In een supermarkt werd ons verwezen naar een schap waar van dat steen ligt waar je je voeten mee kunt schrobben, ik weet niet hoe dat heet maar ik geloof iets van puimsteen (?) dat was wel lachen. We zijn dan ook maar naar een ander dorpje gereden waar ze ons naar toe verwezen en inderdaad dit plaatsje kwam me heel bekend voor omdat ik hier een paar jaar geleden samen met Sammy ( de tuk-tuk driver) ben geweest omdat ik zijn ouders heb bezocht die in die buurt wonen. Tegen 19.00 uur werden we weer netjes hier aan de poort afgezet maar de wachter was al aan zijn eerste dutje begonnen zodat we eerst nog een poosje voor de poort hebben gewacht, die nachtwaker is ook geen succes. Hij is er voor onze veiligheid maar hij slaapt praktisch altijd, maar goed dat Tamy zich laat horen als ze onraad ruikt m.a.w. als er iemand de poort passeert.
Vandaag donderdag was een ziekenhuisdag. Piet had een puist in zijn oksel maar hij kreeg er geen genoeg van zodat hij er nu wel drie of vier heeft, dus wij naar dokter Alibhoy in het Aga Khan ziekenhuis. Tegen 10.00 uur waren we daar maar het was zo druk dat de secretaresse vroeg of we rond 14.00 uur terug wilden komen dan zouden wij als eerste aan de beurt zijn. Nou, da's altijd beter dan een paar uur wachten dus zijn we maar de stad in gegaan om nog wat foto's af te laten drukken. Om 13.30 waren we weer terug in het Aga Khann maar de ochtendploeg patiënten was nog niet afgewerkt dus was het weer wachten geblazen. Wij dachten er goed aan te doen heel erg op tijd te gaan,dom,dom,dom. Om 14.30uur gingen de lichten in de wachtkamer uit en moesten we op de gang gaan zitten, het was lunchtijd voor de dokter en het personeel maar na twintig minuten werd de tent weer opengegooid en dachten we zo aan de beurt te zijn . Mis, er gingen nog twee patiënten voor ons naar binnen en toen we dan eindelijk aan de beurt waren ging er een brutale neger op slinkse manier naar binnen, de klojo terwijl er een kakkerlak over de grond kroop maar na hem konden wij komen. Resultaat, er moest een röntgen foto gemaakt worden van Piet zijn ribbenkas en er moest bloed geprikt worden. Hoe kun je het bedenken, je hebt een steenpuist en er moet een een foto van gemaakt worden. Maar ja het IZZ betaald. Mijn vriend vond dat Piet wel een paar rare uitstekende ribben had maar om het verhaal korter te maken tegen 17.00 uur konden we terug naar de dokter met de resultaten maar helaas moest die goeie man naar een meeting, hij verzekerde ons in de avond te bellen maar we hebben niets vernomen. Dat was dan een dagje ziekenhuis.
Vandaag vrijdag de 20e januari is geen mooie dag maar ik zal bij het begin beginnen. Ik heb naar de assistente van de dokter gebeld en ze vroeg me gelijk te komen en we zouden gelijk geholpen worden. Laat dat nu toch gebeurd zijn, hoe bestaat het en met een grote rol watten, schoonmaakmiddel, een fles infuus materiaal, en antibiotica hebben we het ziekenhuis verlaten, een meevaller dus. Toen kwam het droevige nieuws van onze Jan die schreef dat Ben Donkers, een oude vriend van Toine gisteren plotseling is overleden. Hij heeft net het schrijven van een boek over Stampersgat helemaal afgerond, samen met een andere oude vriend Toon Koevoets en tevens een collega in het ziekenhuis is. Ze waren zo blij dat het volgende maand zou worden uitgegeven maar met toestemming van Ben's vrouw gaat dit toch door. Tot overmaat van ramp kreeg ik een paar uur later een berichtje van John Mol, een Thorvriend dat Corry, zijn vrouw vanmorgen om 10.00 uur is overleden na een lange lijdensweg. Ga er maar aanstaan, dat doet pijn en je kunt niks doen. Dat zijn de nadelen als je lang van huis bent. Er gebeuren dingen die je niet kunt voorkomen maar ze overkomen je dus al bij al geen echt fijne dag vandaag.
(Piet schrijft vandaag) Het is alweer weekend zaterdag de 21e en omdat we vanmiddag weer zoals altijd visitors verwachten hebben we afgesproken dat we voor de middag eens naar de kapper zullen gaan. Ik om mijn haar te laten knippen en Ineke om naar de pedicuur te gaan. Deze keer naar een nieuwe kapper daar waar ik pas was geweest voor een massage. Na even wachten was ik aan de beurt en warempel zeg de jongen kapper van beroep begon met de tondeuse. Nou had ik dat al eens eerder mee gemaakt en toen stond er na twee minuten niets meer op wat ze noemen mijn hoofd dus ik was extra alert. Maar hij deed het echt goed. Ineke had inmiddels plaats genomen om te pedicuren en sprak tijdens de behandeling af dat ze ook haar haar zouden cutten. Het loopt hier allemaal wat anders dan bij ons, het komt er op neer dat ze je echt als een klant behandelen. Na het knippen worden je haren nog eens in het schuim gezet en krijg je een nek en hoofd massage waar je U tegen zegt. Geurtjes, lotionetjes, cremepjes etc etc je komt niets te kort. Gekker nog bij pedicure hoort ook je schoenen wassen.
Ja en dan uiteindelijk de prijs, knippen, wassen, masseren, pedicuren, schoenen wassen en nog veel meer voor nog geen twintig euro voor twee personen.
Opvallend in deze salon was dat er veel mannen kwamen om zich te laten verzorgen zelfs mannen die voor manicuren komen en hun nagels laten lakken. Denk er maar wat van !!!!!!
De gasten, Mildred en Pauline, een kleuterleidster van de kleuterschool zijn inmiddels gearriveerd, hebben eerst gegeten daarna zich vermaakt in het zwembad en momenteel zitten ze samen een potje te kaarten. Morgen gaan ze weer terug naar Rangala en zullen er wel weer andere mensen voor de poort staan.