EEN AFWISSELENDE WEEK
Door: Piet & Ineke
Blijf op de hoogte en volg Piet & Ineke
27 Januari 2017 | Kenia, Kisumu
EEN AFWISSELENDE WEEK
Een nieuwe week begint ook hier met de zondag, raar toch. Maar geen enkele zondag is dezelfde niet qua datum maar ook qua inhoud. Zo ook deze zondag. Onze visite ging naar de kapper, dat kan gewoon op zondag geen probleem. En wij gingen samen met Mary naar de markt. Op zondag is er altijd een grote tweedehands markt. Mary zocht een paar BH's maat B 75 en ik zocht wat T-shirtjes maat Large. Mary was voor een eurootje of vier klaar drie mooie BH's voor dat geld kun je ze niet laten hangen he. Mijn T-shirtjes waren ook ongeveer die prijs een euro per stuk. In de loop van de middag zijn de dames weer vertrokken en stond Dorothey op de stoep. Zwemmen konden we niet door een nalatigheid van degene die de zorg voor de pool heeft dus dan maar wat buiten rondhangen. Plots stond er een heel onverzorgde man aan de deur die kwam bedelen omdat hij ziek was. Gelukkig dat we buiten zaten en Dorothey vroeg wat hij wilde,nou geld want hij was ziek.Hij is heel snel vertrokken en wij vroegen aan Musa, die aan de poort zat hoe hij die man binnen kon laten. Hij had de naam Ineke genoemd en hij kende haar. Musa wilde de politie bellen maar de vogel was snel gevlogen en voortaan wordt er eerst aan ons gevraagd of we visite verwachten.
Na een rustige zondag start de maandag weer zoals altijd met vogelgezang wat zo rond de klok van zes uur start. Na het ontbijt zijn we de stad in gegaan om enkele boodschappen te doen en om onze binnenlandse vlucht naar Nairobi te boeken. Meestal gaan we met de bus terug maar nu pakken we even het vliegtuig. Zo ligt nu de vlucht en het hotel in Nairobi vast. Op de terugweg nog even wat geld uit de muur halen en dan naar de compound. In de loop van de middag ging ik een stuk wandelen op zoek naar een soort van landbouw project wat hier in de omgeving gerund wordt door een Nederlander. Na een beetje zoeken had ik het gevonden. De man die luistert naar de naam Freek was er zelf niet maar ik werd binnen gelaten en kreeg een rondleiding in de grote tuin met kassen. Maar plots werd onze rondleiding wreed verstoord door een woeste kerel die z'n verhaal kwam halen. Hij had nog geld te goed schreeuwde hij iedereen die het horen wilde toe. Volgens mij was hij nog bezopen maar hoe dan ook hij ging te keer als een razende. De aanwezige medewerkers kregen hem niet tot bedaren. De politie was inmiddels gebeld en ofschoon die niet van zo heel ver hoefde te komen zijn die volgens mij nu nog aan het zoeken want daar kwam niemand. Inmiddels vlogen de stenen door de tuin en vonden de mensen dat het beter was om naar binnen te gaan en ons op te sluiten. De gestoorde vogel had inmiddels met stenen het hangslot van de poort verbroken en was weer verdwenen zonder geld. Alleen wat “overspannen” medewerkers en een een hoop brokken steen was het tastbare feit. Maar ach na een uurtje opgesloten te hebben gezeten ben ik maar weer naar huis gewandeld.
Inmiddels is het dinsdag en zijn we vanmorgen vroeg met de bus vertrokken naar de moeder van Mildred. Haar man was vorig jaar overleden en nu hoopte ze dat we haar zouden komen begroeten. Dus wij op weg. Maar het laatste stuk moet achter op de motor over een weg die eigenlijk geen weg meer is. Een grote brede zandpad en omdat het zo enorm droog is is het een grote stofboel. Je moet jezelf dan ook beschermen anders kom je met stoflongen terug in Nederland. Bij de familie die echt op het platteland woont moesten we blijven eten dat is gebruikelijk. Deze keer alleen ugali met kip zonder groente. Het mens is immers zo arm als de mieren. Nou heb ik wel meer lokale kip gegeten maar deze was volgens mij twee keer de wereld rond geweest. Taai verschrikkelijk. Ik had een poot waar ik een stuk af wilde trekken want gewoon kluiven ging niet en het sprong zo tussen mijn vingers en tanden vandaan op de grond in het zand dus dat was voor de hond. Verder een rustig dagje en met de bus weer terug naar Kisumu.
Zo, voorgaande dagen was Piet aan het schrijven, nu typ ik weer een stukje, dat gaat goed zo, samen sterk zeggen ze toch altijd.Vanmorgen zijn we tegen 11.00 uur naar Benther LP gegaan omdat ze haar nieuwe shopje heeft geopend en wij daar wat foto's moesten maken. Nu vertelde Benson al die ons op kwam halen dat zijn zoontje Rende weer erg ziek was dus wij eerst naar Rende gaan kijken die vlak bij Benther woont. Ze zijn haast buren dus stelden we voor gelijk met het kind naar het ziekenhuis te gaan. Ook ben ik even naar Benther's shopje gaan kijken en ben gelijk met Rende achterop de motor naar het ziekenhuis gegaan. Wel sneu voor Benther want zij had voor ons lekkere chiapattie met groene bonen gemaakt maar dat wist ik toen nog niet. Ik dus mee naar het ziekenhuis waar we aankwamen en een vrouw heel erg hard liep te snikken omdat haar man was overleden maar daar kwamen we niet voor. Het manneke lag zo maar tegen zijn pa en dan weer tegen mij en kon haast niet op zijn beentjes staan, Die verschrikkelijke sikkelcelziekte maakt dat kind helemaal kapot. Hij had al drie dagen niet gegeten of gedronken en hij had heel dikke ogen maar na drie uur wachten alles bij elkaar ( bezoek dokter en uitslag van het bloed )werd hij toch weer naar huis gestuurd met weer maar eens een volle zak medicijnen. Wij hebben twee jaar geleden een ziekenhuisverzekering voor Benson's gezin afgesloten en maandelijks betaalt hij keurig zijn premie. Gelukkig maar, nu zijn de ziekenhuisbezoeken kosteloos anders was Benson een kaalgeplukte kip of was hij al in de pan gebraden. Hoe dan ook zijn vrouw was ondertussen ook gekomen en met z'n drietjes zijn ze weer naar huis gegaan en ik met de matatu. We zijn direct weer een eindje gaan lopen, naar het bedrijf van de Nederlander Freek waar Piet gisteren zowat een uur opgesloten heeft gezeten om lekkere verse sla te halen. Hij heeft een landbouwproject wat al tien jaar goed loopt en ook zijn ouders zijn voor drie maanden hier vanuit Nistelrode dus dat was even Brabanders onder elkaar. Ook zijn we nog fruit gaan halen op de markt en hebben nog gezwommen dus zeg niet dat we geen bezige dag hebben gehad.
Het is weer vrijdagavond 20.30 uur en tijd voor een lekker bakske koffie maar ondertussen zal ik weer wat schrijven zodat Piet misschien vanavond de site nog kan plaatsen. Gisteren hebben we niet veel gedaan en vandaag ook niet schrijf ik bij voorbaat. Gistermorgen zijn we even naar de stad gegaan om wat inkopen te doen en ook heb ik een nieuw horloge voor 7 euro gekocht, een heel kapitaal. Ook zijn we nog naar een ander appartement gaan kijken omdat het misschien toch wel interessant is om eens ergens anders te bivakkeren. Panda's is mooi maar ook mooi duur wel hebben we hier de luxe van een zwembad. Nu hoef ik ook niet in een hutje te zitten waar we s'avonds een kaarsje moeten laten branden en ons douchen met een bakje water buiten om het hoekje. Een beetje luxe mogen we toch wel hebben, niet dan! We hebben nog gezwommen en met Dorothy naar de stad gegaan. Toen we weer op Panda's waren was Tamy zo wild en ongenadig ongehoorzaam zodat mijn mooie nieuwe dure horloge al gelijk de geest heeft gegeven door die vuilnisbak op vier pootjes, Piet boos , ik wanhopig dus even naar de buurman de dierenarts gegaan en ik denk dat ik de oplossing heb gekregen van hem. Wel vroeg hij of ik Tamy misschien te soft benaderde, mij kennende is dat ook wel zo, eerlijk toegeven. Volgende week zal ik vertellen wat ik moest doen, eerst kijken of het helpt. Ze kan zo lief zijn maar ook heel onbehouden.
Vandaag is onze vriendin Corry gecremeerd en daar sta je toch wel even bij stil, je kunt geen afscheid meer nemen al hadden we dat al wel gedaan voordat we naar hier kwamen. Zo als iedere vrijdag was het ook hier weer een drukte van belang bij het mortuarium. Toen we passeerden was het zo ontzettend druk dat het net was of er iemand uit zijn kist is gestapt dat zou een wonder zijn en hier geloven ze in God met zijn wonderen zo ook wat ik al eerder schreef ze bidden hier voor de regen al dagen lang. Nou gisteren hebben we de eerste flinke maar nog geen tropische bui gehad. De mensen hier gingen compleet uit hun dak maar voor ons hoeft het niet en baalden stevig. Tamy kwam met gore poten binnen rennen dus de mop werd weer voor de dag gehaald. Leuk hoor, een hond, moet iemand hem soms hebben? Het is beslist niet saai met dat kleine kreng maar toch hou ik er veel van hoor.
Ook wil ik jullie toch eens hartelijk danken voor de regelmatige reacties. Had ik nog niet gedaan dus bij deze, bedankt hoor lieve mensen. Piet heeft inmiddels via Facebook al een aardig aantal portemonnees verkocht. De winst gaat weer in de pot voor volgend jaar.
Een nieuwe week begint ook hier met de zondag, raar toch. Maar geen enkele zondag is dezelfde niet qua datum maar ook qua inhoud. Zo ook deze zondag. Onze visite ging naar de kapper, dat kan gewoon op zondag geen probleem. En wij gingen samen met Mary naar de markt. Op zondag is er altijd een grote tweedehands markt. Mary zocht een paar BH's maat B 75 en ik zocht wat T-shirtjes maat Large. Mary was voor een eurootje of vier klaar drie mooie BH's voor dat geld kun je ze niet laten hangen he. Mijn T-shirtjes waren ook ongeveer die prijs een euro per stuk. In de loop van de middag zijn de dames weer vertrokken en stond Dorothey op de stoep. Zwemmen konden we niet door een nalatigheid van degene die de zorg voor de pool heeft dus dan maar wat buiten rondhangen. Plots stond er een heel onverzorgde man aan de deur die kwam bedelen omdat hij ziek was. Gelukkig dat we buiten zaten en Dorothey vroeg wat hij wilde,nou geld want hij was ziek.Hij is heel snel vertrokken en wij vroegen aan Musa, die aan de poort zat hoe hij die man binnen kon laten. Hij had de naam Ineke genoemd en hij kende haar. Musa wilde de politie bellen maar de vogel was snel gevlogen en voortaan wordt er eerst aan ons gevraagd of we visite verwachten.
Na een rustige zondag start de maandag weer zoals altijd met vogelgezang wat zo rond de klok van zes uur start. Na het ontbijt zijn we de stad in gegaan om enkele boodschappen te doen en om onze binnenlandse vlucht naar Nairobi te boeken. Meestal gaan we met de bus terug maar nu pakken we even het vliegtuig. Zo ligt nu de vlucht en het hotel in Nairobi vast. Op de terugweg nog even wat geld uit de muur halen en dan naar de compound. In de loop van de middag ging ik een stuk wandelen op zoek naar een soort van landbouw project wat hier in de omgeving gerund wordt door een Nederlander. Na een beetje zoeken had ik het gevonden. De man die luistert naar de naam Freek was er zelf niet maar ik werd binnen gelaten en kreeg een rondleiding in de grote tuin met kassen. Maar plots werd onze rondleiding wreed verstoord door een woeste kerel die z'n verhaal kwam halen. Hij had nog geld te goed schreeuwde hij iedereen die het horen wilde toe. Volgens mij was hij nog bezopen maar hoe dan ook hij ging te keer als een razende. De aanwezige medewerkers kregen hem niet tot bedaren. De politie was inmiddels gebeld en ofschoon die niet van zo heel ver hoefde te komen zijn die volgens mij nu nog aan het zoeken want daar kwam niemand. Inmiddels vlogen de stenen door de tuin en vonden de mensen dat het beter was om naar binnen te gaan en ons op te sluiten. De gestoorde vogel had inmiddels met stenen het hangslot van de poort verbroken en was weer verdwenen zonder geld. Alleen wat “overspannen” medewerkers en een een hoop brokken steen was het tastbare feit. Maar ach na een uurtje opgesloten te hebben gezeten ben ik maar weer naar huis gewandeld.
Inmiddels is het dinsdag en zijn we vanmorgen vroeg met de bus vertrokken naar de moeder van Mildred. Haar man was vorig jaar overleden en nu hoopte ze dat we haar zouden komen begroeten. Dus wij op weg. Maar het laatste stuk moet achter op de motor over een weg die eigenlijk geen weg meer is. Een grote brede zandpad en omdat het zo enorm droog is is het een grote stofboel. Je moet jezelf dan ook beschermen anders kom je met stoflongen terug in Nederland. Bij de familie die echt op het platteland woont moesten we blijven eten dat is gebruikelijk. Deze keer alleen ugali met kip zonder groente. Het mens is immers zo arm als de mieren. Nou heb ik wel meer lokale kip gegeten maar deze was volgens mij twee keer de wereld rond geweest. Taai verschrikkelijk. Ik had een poot waar ik een stuk af wilde trekken want gewoon kluiven ging niet en het sprong zo tussen mijn vingers en tanden vandaan op de grond in het zand dus dat was voor de hond. Verder een rustig dagje en met de bus weer terug naar Kisumu.
Zo, voorgaande dagen was Piet aan het schrijven, nu typ ik weer een stukje, dat gaat goed zo, samen sterk zeggen ze toch altijd.Vanmorgen zijn we tegen 11.00 uur naar Benther LP gegaan omdat ze haar nieuwe shopje heeft geopend en wij daar wat foto's moesten maken. Nu vertelde Benson al die ons op kwam halen dat zijn zoontje Rende weer erg ziek was dus wij eerst naar Rende gaan kijken die vlak bij Benther woont. Ze zijn haast buren dus stelden we voor gelijk met het kind naar het ziekenhuis te gaan. Ook ben ik even naar Benther's shopje gaan kijken en ben gelijk met Rende achterop de motor naar het ziekenhuis gegaan. Wel sneu voor Benther want zij had voor ons lekkere chiapattie met groene bonen gemaakt maar dat wist ik toen nog niet. Ik dus mee naar het ziekenhuis waar we aankwamen en een vrouw heel erg hard liep te snikken omdat haar man was overleden maar daar kwamen we niet voor. Het manneke lag zo maar tegen zijn pa en dan weer tegen mij en kon haast niet op zijn beentjes staan, Die verschrikkelijke sikkelcelziekte maakt dat kind helemaal kapot. Hij had al drie dagen niet gegeten of gedronken en hij had heel dikke ogen maar na drie uur wachten alles bij elkaar ( bezoek dokter en uitslag van het bloed )werd hij toch weer naar huis gestuurd met weer maar eens een volle zak medicijnen. Wij hebben twee jaar geleden een ziekenhuisverzekering voor Benson's gezin afgesloten en maandelijks betaalt hij keurig zijn premie. Gelukkig maar, nu zijn de ziekenhuisbezoeken kosteloos anders was Benson een kaalgeplukte kip of was hij al in de pan gebraden. Hoe dan ook zijn vrouw was ondertussen ook gekomen en met z'n drietjes zijn ze weer naar huis gegaan en ik met de matatu. We zijn direct weer een eindje gaan lopen, naar het bedrijf van de Nederlander Freek waar Piet gisteren zowat een uur opgesloten heeft gezeten om lekkere verse sla te halen. Hij heeft een landbouwproject wat al tien jaar goed loopt en ook zijn ouders zijn voor drie maanden hier vanuit Nistelrode dus dat was even Brabanders onder elkaar. Ook zijn we nog fruit gaan halen op de markt en hebben nog gezwommen dus zeg niet dat we geen bezige dag hebben gehad.
Het is weer vrijdagavond 20.30 uur en tijd voor een lekker bakske koffie maar ondertussen zal ik weer wat schrijven zodat Piet misschien vanavond de site nog kan plaatsen. Gisteren hebben we niet veel gedaan en vandaag ook niet schrijf ik bij voorbaat. Gistermorgen zijn we even naar de stad gegaan om wat inkopen te doen en ook heb ik een nieuw horloge voor 7 euro gekocht, een heel kapitaal. Ook zijn we nog naar een ander appartement gaan kijken omdat het misschien toch wel interessant is om eens ergens anders te bivakkeren. Panda's is mooi maar ook mooi duur wel hebben we hier de luxe van een zwembad. Nu hoef ik ook niet in een hutje te zitten waar we s'avonds een kaarsje moeten laten branden en ons douchen met een bakje water buiten om het hoekje. Een beetje luxe mogen we toch wel hebben, niet dan! We hebben nog gezwommen en met Dorothy naar de stad gegaan. Toen we weer op Panda's waren was Tamy zo wild en ongenadig ongehoorzaam zodat mijn mooie nieuwe dure horloge al gelijk de geest heeft gegeven door die vuilnisbak op vier pootjes, Piet boos , ik wanhopig dus even naar de buurman de dierenarts gegaan en ik denk dat ik de oplossing heb gekregen van hem. Wel vroeg hij of ik Tamy misschien te soft benaderde, mij kennende is dat ook wel zo, eerlijk toegeven. Volgende week zal ik vertellen wat ik moest doen, eerst kijken of het helpt. Ze kan zo lief zijn maar ook heel onbehouden.
Vandaag is onze vriendin Corry gecremeerd en daar sta je toch wel even bij stil, je kunt geen afscheid meer nemen al hadden we dat al wel gedaan voordat we naar hier kwamen. Zo als iedere vrijdag was het ook hier weer een drukte van belang bij het mortuarium. Toen we passeerden was het zo ontzettend druk dat het net was of er iemand uit zijn kist is gestapt dat zou een wonder zijn en hier geloven ze in God met zijn wonderen zo ook wat ik al eerder schreef ze bidden hier voor de regen al dagen lang. Nou gisteren hebben we de eerste flinke maar nog geen tropische bui gehad. De mensen hier gingen compleet uit hun dak maar voor ons hoeft het niet en baalden stevig. Tamy kwam met gore poten binnen rennen dus de mop werd weer voor de dag gehaald. Leuk hoor, een hond, moet iemand hem soms hebben? Het is beslist niet saai met dat kleine kreng maar toch hou ik er veel van hoor.
Ook wil ik jullie toch eens hartelijk danken voor de regelmatige reacties. Had ik nog niet gedaan dus bij deze, bedankt hoor lieve mensen. Piet heeft inmiddels via Facebook al een aardig aantal portemonnees verkocht. De winst gaat weer in de pot voor volgend jaar.
-
27 Januari 2017 - 21:28
Toos:
Hoi inneke heb weer je verhaal gelezen vind het altijd leuk om te horen hoe het bij jullie is het was inderdaad triest het afschijt van corrie maar ja zo kon het ook niet langer groetjes nog van ons -
27 Januari 2017 - 23:18
CoMu:
Dank voor je verhaal.
Ja volgens mij nog een paar dagen en jullie gaan weer verder naar het Zuiden he.
Hoop dat je nog ff hier kunt genieten.
Groetjes en tot hoors. -
29 Januari 2017 - 13:08
Betsy:
Hoi Ineke en Piet, weer een leuk verhaal! Heb er van genoten. Soms zie ik het helemaal voor me. Tenminste dan denk ik dat het zo is. Blijf schrijven!!! -
30 Januari 2017 - 08:31
Ineke:
Weer een spannend verhaal hoor...Gelukkig is Piet er heelhuids vanaf gekomen.
Verder was het een rustig weekje voor jullie.
groetjes en tot de volgende keer.xxx -
30 Januari 2017 - 10:18
Lianne:
Hoi Piet en Ineke,
Bedankt weer voor jullie verhaal.
Erg leuk om jullie belevenissen te lezen.
Heftige momenten, zo om opgesloten te zijn.
Geniet nog van de dagen daar.
liefs Kees en Lianne -
01 Februari 2017 - 08:41
Marloes:
Mooi verhaal weer leuk dat jullie allebei een stukje schrijven de tami hier maakt niks kapot hihi dikke kus
-
01 Februari 2017 - 12:58
Irene:
Lieve Ineke en Piet Weer met veel plezier jullie belevenissen gelezen, nooit saai bij jullie.
Gelukkig enkele momenten weer goed afgelopen zoiets maak je hier niet mee Piet!!
En ja Ineke jou ke nnende zal je te lief zijn voor je hondje. Fijne tijd nog en aftellen voor Zuid Afrika ook weer heerlijk om Ilja en gezin te zien, en vakantie vieren natuurlijk. Kijk uit naar jullie volgende week liefs van ons Ton en Irene -
02 Februari 2017 - 22:04
Jeanne Baselier:
Hey Ineke en Piet ,eindelijk heb ik al je verhalen even kunnen lezen en dat door 1 verkeerde letter is me dat gewoon niet gelukt ,wat hebben jullie al rumoerige tijden gehad daar ,het lijkt mij dat het de vorige keren niet zo onrustig was ,en dan op in het ziekenhuis met Piet ,wat een engelen geduld moet je toch hebben ,je bent gewoon de hele dag kwijt op die manier .en dan word je zo af en toe ook nog even opgesloten dat lijkt me niet prettig ,en dan ja,het hondje een jong beestje daar heb je best wel veel omkijken naar ze luisteren nog niet ,en als je pech hebt vreten ze het nodige nog kapot ook ,ik weet er alles van ,heb iedere week zo,n klein ding om op te passen hij was net 8 weken ,nu is hij 12 weken ,maar het is een klein varkentje maar wel leuk het is een mopshondje van de buren ,ja ze hebben er 2 nu en Bootz komt ook mee ,maar daar heb je geen omkijken naar en daar ben ik erg aan gewend ,ik verveel me niet zie je wel , tot volgende week weer ,dankje voor jullie verslagen en mooie foto,s , liefs Jeanne -
08 Februari 2017 - 20:23
Antoon Koevoets:
Hé mutselfrutsel hier ben ik weer. Ik was even elders, jullie weten wel waarom. Ik zal proberen wat van belevenissen te vertellen of liever gezegd neer te schrijven. Zowel bij jullie regende het, en nu ook (beetje) bij ons, alleen met dit verschil het is wreed koud erbij. Hij gaat volgende week, nu deze week al, weer voorst geven. Het is niet anders, als je net terug bent van een wintersport vakantie moet je nu niet zaniken over vorst. Toch!
Onze vakantie bestond uit twee delen, een perfect, vanaf woensdag uitsluitend racekak en overgeven het gevolg van een norovirus wat zich in ons hotel had gevestigd! Was mooi shit!
Nu weer 'gewoon' thuis maar daar gebeurd ook van alles, maar daar weet Ines inmiddels ook alles van, het is zoals het is en we gaan 'gewoon' met z'n allen een uitzendbureau beginnen!
Ons boek is klaar, alleen zal ik het verder in overleg met Ans, zelf moeten redigeren en regisseren. Ik heb het er nog steeds erg moeilijk mee, maar soit ik kan het niet terugdraaien. Vrijdag ga ik de boeken halen en ik denk volgende week alles in de verkoop gaat. Ik hoop dat we snel 'los' zijn, want ik heb geen zin om met een aantal boeken te blijven zitten. De voorverkoop gaat goed, ik ben er al 100 kwijt dus de vooruitzichten zijn goed.
Ik heb de afgelopen dagen voor de 2de keer de griep gehad, ik ben er nu wel klaar mee, ik laat e volgend jaar helemaal lek spuiten met de anti griepprik....denk?
Heb je trouwens al een carnavalspakje gekocht, of loop jij altijd verkleed daar in het Paradise? Misschien kun je dan die kelenspringer Tamy ook gelijk een muilkorf voorbinden of anders op cursus gaan bij Martin Gaus. Voor volgende week heb ik klussendienst, opdracht van het baasje, bij u welbekend! Lampen, spotjes, tuin (het gaat toch vriezen) en nog enkele andere huishoudelijke karweitjes. Maar dat kan allemaal want ik heb nu toch tijd over! Ik zoek trouwens nog een baantje voor 1 of 2 dagen in de week.
Carnaval zal bij ons voornamelijk bestaan uit filmen van de kleinkinderen. Ik heb het he-le-maal gehad met die dronken torren en dat gelal! Ik snap niet dat ik dit in het recente verleden zo ontzettend leuk vond! Zal wel aan de leeftijd en de omstandigheden liggen.
Onze Merijn werkt zich drie slagen in de rondte om zijn carnavalswagen af te bouwen, is heerlijk om die mannen bezig te zien. Ze gaan zaterdags in Gastel meedoen met de optocht en zondag natuurlijk op ut Gat.
Nou pioniers in het donkere altijd onrustige Afrika, pas goed op jullie zelf, koop een stroomstootwapen voor jullie Tamy en erg veel geluk en gezondheid voor jullie.
PS ik zag vandaag een stukje in de Gazet, of hoe heet dat hiërogliefen blaadje uit Roosendaal. Er stond een leuk stukje in over, hij kan het niet laten die Piet kuikens! Komen die soms uit die enorme Bh's die jullie elk jaar weer voor den dag toveren?
Groetjes en volgens mij hebben jullie nog drie weken Kenia voor de boeg! Succes samen.
Toontje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
