De laatste week van het jaar
Door: Piet & Ineke
Blijf op de hoogte en volg Piet & Ineke
01 Januari 2017 | Kenia, Kisumu
DE LAATSTE WEEK VAN HET JAAR.
Ik ben er de laatste dagen niet toe gekomen om wat op te schrijven vandaar dat ik nu, de dag na onnozele kinderen weer eens ga zitten. De Kerst is rustig geweest hier, ik heb een spetterende Kerst gehad, kan niet anders zeggen. Ik heb alleen de weg naar het toilet op en neer gelopen terwijl Piet Carlo en Marie-Louise naar de markt zijn gegaan en de kerk even zijn binnengewipt. 2e Kerstdag zijn Marie-Louise en ik naar mijn vriend de dokter gegaan, Marie-Louise had gisteren in de loop van de dag een gevoelige kaak gekregen, diagnose kaakholteontsteking maar dat had ze zelf ook al wel in de gaten en haar benen zagen er ook niet al te fraai uit,veel vlekken en pukkeltjes waarschijnlijk allergie voor de malariatabletten. Ik heb andere medicijnen voor mijn rug gekregen want kromme Krijntje haar rug was geen gijntje en de MasaiMara had er ook niet echt goed aan gedaan met dat heen en weer geslinger en ook voor de racerij kreeg ik medicatie omdat ik nog een waterig bestaan had. Verder hebben we ons deze dag ook rustig gehouden en dinsdag zijn we naar Rangala en Ugunja gegaan om onze vrienden toch het een en ander te laten zien. We gingen met de Acaciabus en kwamen met een matatu terug wat Piet en ik nog nooit hebben gedaan maar de bussen die ons passeerden waren allemaal overvol en aan de overkant van het “busstation” stond een matatu die problemen had met zijn remmen maar toch richting Kisumu ging Carlo sprak met de Matatumannen en voor 200 Ksh konden we mee terugrijden naar Kisumu in de hoop dat de remmen het zouden houden. Marie-Louise en ik zaten heerlijk confortabel saampjes naast de chauffeur maar die mannen zullen er wel over nadenken om nog eens in een matatu te stappen. Zij zaten redelijk klem tussen 27 mensen die onderweg toch waren opgepikt en een geweldig lelijke kalkoen die de kerst toch had overleefd maar we zijn veilig zonder remproblemen in Kisumu aangekomen. Ook Jacinther is nog steeds bij ons en brengt ook veel gezelligheid maar ook wel eens puberprobleempjes die toch weer worden opgelost.
Overigens had ze wel een leuke vraag aan ons, nl : wanneer ben jij geboren vraagt ze aan Piet. Die zegt 17 augustus 1945. En toen aan mij, ik zeg 16 februari 1950. Ik zeg en wanneer ben jij geboren. Zegt ze “when the doctor say Pusch”
Woensdag was voor Piet een bankdag, hij ging samen met Carlo tegen 10.00 uur weg richting stad en laat in de middag kwam meneer terug en had 2 banken bezocht. Een bank om de huishuur te betalen en de andere het schoolgeld van Jecinther maar bij bank nr 1 waren meer dan 100 wachtenden voor hem en hij zag geen enkele mogelijkheid om zich in de voorste gelederen aan te sluiten dus moest rustig zijn beurt alwachten. Bij bank nr. 2 waren maar 12 personen voor hem maar deze hadden bijna net zo lang werk dan die 100 anderen bij bank 1. Duidelijk? Voor Piet echter geen probleem hoor want die wacht gewoon op zijn gemakje, geen probleem. Carlo was ook met Piet meegegaan maar kwam een stuk eerder terug omdat het zinloos was met twee personen te gaan zitten wachten.Onze vrienden willen ook graag andere mensen helpen en hebben de keuze laten vallen op Miss Lollypop die het met haar vijf kinderen en twee kleinkinderen niet gemakkelijk heeft in een klein huisje met acht personen. Haar man is enkele jaren geleden gestorven en kan wel wat financiele hulp gebruiken, ze had een leuk shopje maar is door overvallers beroofd en heeft nu niets meer dan een hoop frustraties en armoede. We hebben al drie nieuwe matrassen voor haar gekocht zodat ze tenminste in een fatsoenlijk bed kunnen slapen. Ook Benson is aan een andere motor toe omdat hij best veel pech met het apparaat heeft de laatste tijd en ook voor hem hebben we samen een goede regeling getroffen voor de aanschaf van een nieuwe motor. Zij kwamen samen in de loop van de middag om over de hulp te praten en na een paar praatjes gingen er 2 mensen zeer gelukkig huiswaarts. Miss LP en Benson zijn haast buren.
Vandaag zijn we rond 10.00 uur richting stad gegaan, de mannen met Benson naar een motorboer en de vrouwen naar de telefoonshop want mijn telefoon heeft voor zover de geest gegeven en ik verwachtte dat ze deze wel even konden repareren maar ik werd naar huis gestuurd om mijn paspoort te halen wat ik (naderhand bleek) helemaal niet nodig had maar ik kan weer bellen en gebeld worden. Benson heeft zijn nieuwe motor. In de loop van de middag zijn we de vier zakken mais die Mildred vorige week hier heeft afgeleverd naar het weeshuis bij zuster Lucy gaan brengen. Die kan wel wat extra voeding gebruiken. Immers volgende week komen alle hongerige maagjes weer terug en veel is er nog niet te eten want het is nog steeds erg erg droog.
We hebben nog wel meer gedaan maar ik weet niet meer precies wat dus dat zal voor de lezer wel niet zo belangrijk zijn.
Morgen gaan we naar Kakamega forrest maar daar schrijf ik wel weer wat over als we terug zijn, overigens mijn racerij is helemaal over, mijn rug gaat een stuk beter na de betere medicijnen en Marie-Louise is ook ver bekomen dus het gaat ons weer goed.
O ja, wat ik nog vergeten ben te vertellen is dat ik in het zwembad gestoken ben door een wesp in mijn ringvinger zodat ik nu met een dikke vinger rondloop. Ik ben blij dat het mijn middelvinger niet is want als het zo blijft moet ik misschien toch weer naar mijn vriendje de dokter en daar kan ik moeilijk mijn middelvinger tegen opsteken. Ook hebben we binnen 24 uur drie motorrijders met passagiers onderuit zien gaan maar gelukkig gaat het bij ons nog steeds goed terwijl we ook veel van de motoren (taxi) gebruik maken. Ook hebben we nog babykleertjes naar het ziekenhuisje gebracht waar we altijd hulp bieden. Marie-Louise's koffer is nu ver leeg, ze had een volle koffer met enkel babykeding bij zich, mooi spul.
Vandaag zijn we met de taxi naar Kakamega forrest geweest en hebben een mooie wandeling van een dikke drie uur gemaakt. Het was echt prachtig en hebben echt genoten. Onze gids was een energieke man die in dorpje vlak bij Kakamega een leuk hospitaaltje heeft opgezet waar we nog even zijn gaan kijken, het zag er netjes verzorgd uit dus daar kunnen we ook wel wat betekenen maar dat moeten we eerst nog uitvogelen hoe of wat. Marie-Louise en Carlo trakteerden ons op een alscheidsetentje want zondagmorgen Nieuwjaarsdag vertrekken ze weer richting Nederland en morgenavond vieren we hier samen nog oud en nieuw denkend aan een spetterend vuurwerk want hier heeft oudjaar vieren totaal geen betekenis dus zal het rustig zijn, dat zien we morgen dan wel weer.
Onze logé is vandaag vertrokken, Jacinther is weer met hangende pootjes terug naar Rangala gegaan. We hebben haar naar het busstation gebracht maar dan is ze weer zo bescheiden dat er nauwelijks een groet af kan terwijl ze hier thuis een grote druktemaker is. Wat zal het weer rustig zijn op de compound.. Onze gasten hebben ook een leuk projectje opgestart. Miss Lollypop heeft een gehandicapte dochter van 18 jaar die ze naar een internaat voor gehandicapte mensen laten gaan omdat de moeder dit niet kan bekostigen dus daar waren zij gisteren mee bezig.Nadat we Jacinther hebben weggebracht hebben we nog wat boodschapjes voor oudejaarsavond gedaan. We hebben gezellig met z'n vieren thuis gegeten en zijn de avond met yatzhee doorgekomen. Toen het bij jullie 10 uur was gingen wij het nieuwe jaar al in maar daar was weinig van te merken buiten de compound. Alleen wat natuurlijk vuurwerk in de vorm van bliksem, dat was het en in de verte wat gillende mensen, bijna keukenmeiden, nee dat wordt elders in de wereld wel anders gevierd maar wij hebben het lekker buiten gevierd onder het genot van ijs in plaats van oliebollen en ik met een lopende neus..
1 JANUARI 2017
Op de eerste plaats lieve lezers een heel gelukkig en gezond 2017, alle goeds.
Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan en hebben gezellig met z'n vieren ontbeten. Het was het galgenmaal van onze gasten, zij werden om 9.00 uur door Sammy met de tuk-tuk opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Ze zijn weer richting St. Willebrord gaan reizen maar we zullen ze best wel missen. We hebben een leuke tijd hier gehad met hun en hebben ook onze werkzaamheden laten zien. Daar zitten we nou weer, twee ouwe meuten bij elkaar maar we maken er wel wat van hoor, ben maar niet bang.
Ik ben er de laatste dagen niet toe gekomen om wat op te schrijven vandaar dat ik nu, de dag na onnozele kinderen weer eens ga zitten. De Kerst is rustig geweest hier, ik heb een spetterende Kerst gehad, kan niet anders zeggen. Ik heb alleen de weg naar het toilet op en neer gelopen terwijl Piet Carlo en Marie-Louise naar de markt zijn gegaan en de kerk even zijn binnengewipt. 2e Kerstdag zijn Marie-Louise en ik naar mijn vriend de dokter gegaan, Marie-Louise had gisteren in de loop van de dag een gevoelige kaak gekregen, diagnose kaakholteontsteking maar dat had ze zelf ook al wel in de gaten en haar benen zagen er ook niet al te fraai uit,veel vlekken en pukkeltjes waarschijnlijk allergie voor de malariatabletten. Ik heb andere medicijnen voor mijn rug gekregen want kromme Krijntje haar rug was geen gijntje en de MasaiMara had er ook niet echt goed aan gedaan met dat heen en weer geslinger en ook voor de racerij kreeg ik medicatie omdat ik nog een waterig bestaan had. Verder hebben we ons deze dag ook rustig gehouden en dinsdag zijn we naar Rangala en Ugunja gegaan om onze vrienden toch het een en ander te laten zien. We gingen met de Acaciabus en kwamen met een matatu terug wat Piet en ik nog nooit hebben gedaan maar de bussen die ons passeerden waren allemaal overvol en aan de overkant van het “busstation” stond een matatu die problemen had met zijn remmen maar toch richting Kisumu ging Carlo sprak met de Matatumannen en voor 200 Ksh konden we mee terugrijden naar Kisumu in de hoop dat de remmen het zouden houden. Marie-Louise en ik zaten heerlijk confortabel saampjes naast de chauffeur maar die mannen zullen er wel over nadenken om nog eens in een matatu te stappen. Zij zaten redelijk klem tussen 27 mensen die onderweg toch waren opgepikt en een geweldig lelijke kalkoen die de kerst toch had overleefd maar we zijn veilig zonder remproblemen in Kisumu aangekomen. Ook Jacinther is nog steeds bij ons en brengt ook veel gezelligheid maar ook wel eens puberprobleempjes die toch weer worden opgelost.
Overigens had ze wel een leuke vraag aan ons, nl : wanneer ben jij geboren vraagt ze aan Piet. Die zegt 17 augustus 1945. En toen aan mij, ik zeg 16 februari 1950. Ik zeg en wanneer ben jij geboren. Zegt ze “when the doctor say Pusch”
Woensdag was voor Piet een bankdag, hij ging samen met Carlo tegen 10.00 uur weg richting stad en laat in de middag kwam meneer terug en had 2 banken bezocht. Een bank om de huishuur te betalen en de andere het schoolgeld van Jecinther maar bij bank nr 1 waren meer dan 100 wachtenden voor hem en hij zag geen enkele mogelijkheid om zich in de voorste gelederen aan te sluiten dus moest rustig zijn beurt alwachten. Bij bank nr. 2 waren maar 12 personen voor hem maar deze hadden bijna net zo lang werk dan die 100 anderen bij bank 1. Duidelijk? Voor Piet echter geen probleem hoor want die wacht gewoon op zijn gemakje, geen probleem. Carlo was ook met Piet meegegaan maar kwam een stuk eerder terug omdat het zinloos was met twee personen te gaan zitten wachten.Onze vrienden willen ook graag andere mensen helpen en hebben de keuze laten vallen op Miss Lollypop die het met haar vijf kinderen en twee kleinkinderen niet gemakkelijk heeft in een klein huisje met acht personen. Haar man is enkele jaren geleden gestorven en kan wel wat financiele hulp gebruiken, ze had een leuk shopje maar is door overvallers beroofd en heeft nu niets meer dan een hoop frustraties en armoede. We hebben al drie nieuwe matrassen voor haar gekocht zodat ze tenminste in een fatsoenlijk bed kunnen slapen. Ook Benson is aan een andere motor toe omdat hij best veel pech met het apparaat heeft de laatste tijd en ook voor hem hebben we samen een goede regeling getroffen voor de aanschaf van een nieuwe motor. Zij kwamen samen in de loop van de middag om over de hulp te praten en na een paar praatjes gingen er 2 mensen zeer gelukkig huiswaarts. Miss LP en Benson zijn haast buren.
Vandaag zijn we rond 10.00 uur richting stad gegaan, de mannen met Benson naar een motorboer en de vrouwen naar de telefoonshop want mijn telefoon heeft voor zover de geest gegeven en ik verwachtte dat ze deze wel even konden repareren maar ik werd naar huis gestuurd om mijn paspoort te halen wat ik (naderhand bleek) helemaal niet nodig had maar ik kan weer bellen en gebeld worden. Benson heeft zijn nieuwe motor. In de loop van de middag zijn we de vier zakken mais die Mildred vorige week hier heeft afgeleverd naar het weeshuis bij zuster Lucy gaan brengen. Die kan wel wat extra voeding gebruiken. Immers volgende week komen alle hongerige maagjes weer terug en veel is er nog niet te eten want het is nog steeds erg erg droog.
We hebben nog wel meer gedaan maar ik weet niet meer precies wat dus dat zal voor de lezer wel niet zo belangrijk zijn.
Morgen gaan we naar Kakamega forrest maar daar schrijf ik wel weer wat over als we terug zijn, overigens mijn racerij is helemaal over, mijn rug gaat een stuk beter na de betere medicijnen en Marie-Louise is ook ver bekomen dus het gaat ons weer goed.
O ja, wat ik nog vergeten ben te vertellen is dat ik in het zwembad gestoken ben door een wesp in mijn ringvinger zodat ik nu met een dikke vinger rondloop. Ik ben blij dat het mijn middelvinger niet is want als het zo blijft moet ik misschien toch weer naar mijn vriendje de dokter en daar kan ik moeilijk mijn middelvinger tegen opsteken. Ook hebben we binnen 24 uur drie motorrijders met passagiers onderuit zien gaan maar gelukkig gaat het bij ons nog steeds goed terwijl we ook veel van de motoren (taxi) gebruik maken. Ook hebben we nog babykleertjes naar het ziekenhuisje gebracht waar we altijd hulp bieden. Marie-Louise's koffer is nu ver leeg, ze had een volle koffer met enkel babykeding bij zich, mooi spul.
Vandaag zijn we met de taxi naar Kakamega forrest geweest en hebben een mooie wandeling van een dikke drie uur gemaakt. Het was echt prachtig en hebben echt genoten. Onze gids was een energieke man die in dorpje vlak bij Kakamega een leuk hospitaaltje heeft opgezet waar we nog even zijn gaan kijken, het zag er netjes verzorgd uit dus daar kunnen we ook wel wat betekenen maar dat moeten we eerst nog uitvogelen hoe of wat. Marie-Louise en Carlo trakteerden ons op een alscheidsetentje want zondagmorgen Nieuwjaarsdag vertrekken ze weer richting Nederland en morgenavond vieren we hier samen nog oud en nieuw denkend aan een spetterend vuurwerk want hier heeft oudjaar vieren totaal geen betekenis dus zal het rustig zijn, dat zien we morgen dan wel weer.
Onze logé is vandaag vertrokken, Jacinther is weer met hangende pootjes terug naar Rangala gegaan. We hebben haar naar het busstation gebracht maar dan is ze weer zo bescheiden dat er nauwelijks een groet af kan terwijl ze hier thuis een grote druktemaker is. Wat zal het weer rustig zijn op de compound.. Onze gasten hebben ook een leuk projectje opgestart. Miss Lollypop heeft een gehandicapte dochter van 18 jaar die ze naar een internaat voor gehandicapte mensen laten gaan omdat de moeder dit niet kan bekostigen dus daar waren zij gisteren mee bezig.Nadat we Jacinther hebben weggebracht hebben we nog wat boodschapjes voor oudejaarsavond gedaan. We hebben gezellig met z'n vieren thuis gegeten en zijn de avond met yatzhee doorgekomen. Toen het bij jullie 10 uur was gingen wij het nieuwe jaar al in maar daar was weinig van te merken buiten de compound. Alleen wat natuurlijk vuurwerk in de vorm van bliksem, dat was het en in de verte wat gillende mensen, bijna keukenmeiden, nee dat wordt elders in de wereld wel anders gevierd maar wij hebben het lekker buiten gevierd onder het genot van ijs in plaats van oliebollen en ik met een lopende neus..
1 JANUARI 2017
Op de eerste plaats lieve lezers een heel gelukkig en gezond 2017, alle goeds.
Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan en hebben gezellig met z'n vieren ontbeten. Het was het galgenmaal van onze gasten, zij werden om 9.00 uur door Sammy met de tuk-tuk opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Ze zijn weer richting St. Willebrord gaan reizen maar we zullen ze best wel missen. We hebben een leuke tijd hier gehad met hun en hebben ook onze werkzaamheden laten zien. Daar zitten we nou weer, twee ouwe meuten bij elkaar maar we maken er wel wat van hoor, ben maar niet bang.
-
01 Januari 2017 - 16:10
Jan En Rikie:
Hoi Piet en Ineke,
Ook voor jullie een heel fijn Nieuw Jaar toegewenst; jullie gaan vast nog heel veel mensen blij maken.
Tevens een goede gezondheid toegewenst.
Hier gaat alles zijn gangetje, droog, rustig winterweer, wat koffie drinken hier en daar, en genieten van jullie avonturen.
Warme groeten,
Jan en Rikie -
01 Januari 2017 - 17:15
Toos:
Hoi inneke jullie ook de beste wensen fijn dat het weer beter gaat met je rug -
01 Januari 2017 - 18:32
Elise:
Hee Ineke
Namens ons een heel gelukkig nieuwjaar en veel goede gezondheid hoor.
Was weer leuk om je verslag te lezen.
Ik ben blij dat alles goed gaat. Veel plezier nog een dikke kus .
Elise -
01 Januari 2017 - 19:46
Irene En Ton:
Hoi Piet en Ineke ook voor jullie alle goeds en geluk voor het nieuwe jaar.
Heb net weer met veel plezier jullie verslag gelezen, fijn dat Ineke zich weer
Beter voelt en nu even wat rustiger zo met z'n twee geniet daar maar van zal wel weer anders worden. Dikke knuffel en liefs van ons Ton en Irene -
02 Januari 2017 - 09:13
Jolanda Mandos:
Hoi Piet en Ineke, allereerst alle goeds voor 2017, in elk geval een goede gezondheid,want dat blijft toch het allerbelangrijkste! Leuk jullie verhaal weer te lezen,wij hebben zin om dit jaar Kenia weer aan te doen ,samen met Oeganda en de gorillas,ws mei,juni zal t worden. Kunnen we ook Jane bezoeken in haar nieuwe huis. hebben jullie Carlvine nog gezien,de oudste van haar die nu in Nairobi studeert? Groetjes van ons uit een koud Roosendaal -
02 Januari 2017 - 09:35
Wilma Van Der Vliet:
Een heel gelukkig en tevreden nieuwjaar voor iedereen die jullie dierbaar is. Wat heerlijk dat jullie weer zoveel mensen hebben kunnen helpen en dat ook nieuwe mensen jullie goede daden hebben gezien als inspiratie om dat ook te gaan doen: RESPECT!!! Veel plezier en een mooie tijd daar en lieve groetjes van Mike en Wilma -
02 Januari 2017 - 12:57
CoMu:
Hee lieve mensen, Ook voor jullie en goed en gezond 2017!! Maak er wat van. Maar dat zal ij jullie wel loslopen. Piet wat sta je toch mooi op de foto. Wie heeft je zo toegetakeld. Volgens mij herkent jou bijna niemand met je zwarte mutsje en je lippenstift. Wel lachen en je bent ook voor alles te vinden he.
Ineke, hoop dat het met je rug weer beter gaat. Over een paar dagen zal ik eens naar Carlo en Marie-Louise gaan om te kijken hoe ze het gemaakt hebben. Neem k lekkere taart of koeken mee.
Lieve groetjes en tot hors.
-
02 Januari 2017 - 19:09
Lianne:
Een mooi en gezond nieuw jaar toegewenst Ineke en Piet.....
Wat een mooi verhaal weer om te lezen.
Prachtige foto's.
lieve grt. Kees en Lianne -
06 Januari 2017 - 17:35
Antoon Koevoets:
Hier is tie weer, de vaste brief schrijver uit Ut Gat. Ik schrok me ongans toen ik die foto van Piet zag, ik dacht dat het Christje van Loon, sprekend!
Sorry natuurlijk eerst alles wat je wenst voor, om te beginnen 2017. Maak er wat moois van.
Het doet me goed te lezen dat de medische problemen bij jullie grotendeels zijn opgelost, die Piet is toch een echte Keniaanse medicijnman, of een soort Sjamaan! Maakt niet uit toch als het maar helpt. Je hebt over een Massaimara (bus?) Accaciabus? en een matatu's en tot slot een kalkoen die in Kenia nota bene waar ze niks aan Oud en Nieuw doen, de jaarlijkse eindejaar slachtingen heeft overleefd. Als ik jullie stoffige reisverslag lees, want het is er hor en hor droog begrijp dan lijkt het wel d Dakar Rally. De ene motorrijder na de ander gaat op z'n bek, is nie goe ei!
Uit jullie reisverslag blijkt maar weer eens jullie betrokkenheid bij de inwoners van jullie Boma, het is hart verwarmend te lezen wat jullie doen van die arme stakkers. Eigenlijk een beetje tegenstrijdig want de massai zijn hele mooie trotse mannen en vrouwen, maar ja de Europeanen moesten weer zo nodig de boel civiliseren en dan gaat het fout kijk maar in de Arabische wereld. Het is een schande voor elke westerling wat daar gebeurd, hier schieten we met dichte mist 68 miljoen de lucht en daar gaan ze kapot van de honger of worden door Poetin en z'n vriendjes naar de eeuwige jachtvelden gebombardeerd. Oké ik stop ermee, heeft hier niks mee te maken maar dat maakt me zelfs in het prille 2017 boos.
Nou even onze medische problemen, mijn vrouw ziet momenteel niet meer zo goed, is hopelijk van tijdelijke aard. We zijn in het Bravis in BoZ en dan krijgt ze een aantal druppels en uiteindelijk een prik in haar linker oog. Klinkt erger dan het is want je voelt er niks van, althans dat zegt Marja! Verder een rustige oud en nieuw gevierd evenals de Kerst, kinderen en kleinkinderen was weer lekker en gezellig. Inmiddels gaat het met mij ook weer wat beter heb heel de week op bed gelegen, helemaal alleen met de griep, was een klote week, maar het is zoals het is. Ook Piet Brusselaars ligt weer een paar dagen op het IC in Roosendaal, vage klachten over bloed, hart, lichte klaplong vocht in en achter de longen kortom, niet goed.
Mede door het feit dat ik donderdag ziek was, en Miep II ook, was Ineke maar alleen van onze groep, want Joke is nog aan het rodelen en jodelen met haar Kees in Oostenrijk en Hongarije, dus heeft Ineke alleen van zichzelf afscheid kunnen nemen, is wel lullig toch! We hadden gelukkig haar afscheidscadeaus al de week ervoor gegeven dus precies op tijd.
We hadden eind december twee vervangers waarvan één wel past denk ik, de ander absoluut niet, kan zo uit de film Flodder ontsnapt zijn. En dan bedoel ik niet Tatjana met die grote tieten, maar eerder ma flodder met sigaar! De eerste dagen van het jaren rijdt de ambulance dagelijks over het gat maar gelukkig valt het allemaal wel mee, ze komen allemaal vroeg of laat we naar hun nestje in het dorp aan de rivier. Tot slot vanavond code oranje! Ja jullie kunnen je dat misschien niet voorstelen in dat tropisch vakantieland, maar hij geeft vanavond en morgen, ijzel, sneeuw en weet ik veel wat voor ongemak, en heel Nederland is meteen in rep en roer, moeten ze maar een kwak van die matatu's huren, die vallen al bij droog weer om!
Nou dat was het dan weer, ik ga weer rustig naar mijn mandje, niks forceren, want morgen komt er weer een dag. Kwa herini van jullie eigen Toontje uit het altijd onrustige Stampersgat -
07 Januari 2017 - 14:59
Ineke:
Hoi Piet en Ineke.
Wat een mooi verslag alweer, en mooie foto's . Ben een beetje laat met reageren maar hier zitten we ook niet stil.
Bijna heel de kamer leeg, en volop bezig met het schilderwerk.
Doe wel rustig aan met je rug hoor. En geniet maar van de rust die je nu hebt. Het zal wel van korte duur zijn.
Heel veel groetjes en dikke kus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
