WEERSVERANDERING
Door: Piet & Ineke
Blijf op de hoogte en volg Piet & Ineke
05 Februari 2017 | Kenia, Kisumu
WEERSVERANDERINGEN
Goede middag, het is momenteel maandagmiddag 30.1.en 16.15 uur maar stikdonker en de regen komt met bakken naar benedenzetten vandaar dat ik maar even mijn verhaal schrijf. Ook gisteren was het geen weer hier en de elektriciteit had het ook al begeven zodat we gisteravond met een paar kaarsen van inferieure kwaliteit alsmede een sonarlamp onszelf van licht moesten voorzien. Wat een moeilijke zin maar hij staat er. Nee, de weergoden zijn even tegen ons en hopelijk is het maar voor korte tijd. De mensen hier zijn dolgelukkig die snakte naar regen. Het vervelende is dat die pipo van ons met haar vieze poten binnen komt rennen en de boel behoorlijk bevuilt zodat in huize Panda's de pleuris nogal eens losbreekt en we kunnen poetsen maar het beest weet niet beter. Eigenlijk hebben we een heel rustig weekend gehad met niet veel bezoekers. Ook wel eens lekker hoor, jeetje momenteel breekt er tot overmaat van ramp ook nog een zwaar onweer los, het bliksemt en dondert er op los. Ik vrees dat de stroomvoorziening het zo weer opgeeft en wij ons weer moeten behelpen maar misschien valt het wel mee. Dit is niet echt een verhaal maar ik kan niet beter omdat we gewoon niets bijzonders hebben meegemaakt. Wel zijn we vandaag nog wat boeken gaan halen voor het onderwijzend personeel van zuster Lucy en zijn ze ook maar gelijk weg gaan brengen. Daarna nog lekker gezwommen maar toen kwam er al een donkere lucht aanzetten en zijn maar gaan douchen zodat we niet zoals gistermiddag en vanochtend onder een koude rotstraal hoefden te staan dus daar zijn we mee weg. Toch is dit weer eerder gekomen dan verwacht en wat ook nog stom is dat hier op de compound vier grote lege watertanks van bijna 5000 liter staan waar niks mee wordt gedaan. In plaats dat ze goeie regengoten aan de daken zouden maken staan deze dingen gewoon te verinteresten, het zijn hier ook zulke oenen. Piet heeft al voorgesteld om goede goten te monteren en dan wordt er oja gezegd en dat is het dan. Och waar zouden wij ons druk om maken maar het is zo jammer dat ze dat hier niet zien, althans wel zien maar niks mee doen terwijl in het droge seizoen iedereen en alles naar water snakt. Een ding is zeker, de planten hingen er sinds wij hier zijn zomaar zielig bij maar na een tropische regenbui staan ze weer fier overeind zoals het hoort. Nou dat is het dan weer voor vandaag en oja we hebben onze huisvesting in Zuid Afrika ook al vaststaan. Alles is geregeld met hulp van Ilja die het met haar gezin bijzonder naar haar zin heeft, geweldig toch! We wonen straks bij hun in de straat.
Inmiddels is het weer donderdagmiddag en ik heb net mijn haar in een kleurtje gezet want dat kleuren is hier wel nodig met die felle zon. Ik heb eigenlijk maar weinig te vertellen over de afgelopen dagen. Dinsdag heeft het nog flink geregend maar gisteren waren de wegen al weer stoffig en vandaag helemaal omdat er nog al wat wind staat. Voor ons mag het ophouden en hoeven we die nattigheid niet meer te zien. Wat we zoal gedaan hebben, niet veel, naar de stad gegaan om nog wat portomonnais voor Piet zijn verkoop. Gisteren is Piet weer voor een massage gegaan, vindt hij fijn, geef mijn portie maar aan fikkie, ik vind er geen bal aan, zelfs de pedicure komt hier niet meer aan mijn voeten. Ook wilden we gisteren nog naar een ander appartement gaan kijken, wij Benson en zijn vriend gebeld om ons naar de bewuste plek te brengen maar we konden het appartement niet vinden terwijl het op de computer zo groot leek dus zijn we maar weer teruggegaan, lekker hoor zo achterop de motor met je haren in de wind. Vanmorgen zijn we teruggegaan naar het kliniekje om de bloeddrukmeter af te leveren omdat de jonge arts er nu wel was. Ook zijn we naar het shopje van Benther gegaan, het zag er goed uit en zelf was ze erg enthousiast omdat ze per dag toch ongeveer twee euro verdient, niet te geloven wij willen het nog niet in een half uur verdienen, nog niet in een kwartier en zij staat er de gehele dag voor onder een gespannen laken en een schap met een paar planken maar ze is gelukkig. Omdat Benson bijna haar buurman is zijn we ook even gaan kijken hoe het met Rende was waarmee ik vorige week mee naar het ziekenhuis ben gegaan. Hij is magertjes maar ziet er toch weer een stuk beter uit en gaat vanaf maandag weer naar school tot de volgende aanval van die vervelende sikkelcelziekte. Ook zijn we nog naar een klein hospitaal geweest waar Dorothy sinds een paar maanden werkzaam is.
Zondagmorgen, mijn haren zijn weer op kleur zolang het duurt en we zijn weer helemaal genezen dat was ik vergeten te schrijven. Mijn rug en duim zijn helemaal hersteld en Piet's puisten zijn em gepeerd dus dat is weer verleden tijd. Vrijdag was ook weer geen spectaculaire dag maar van gisteren (zaterdag) kunnen we dat niet zeggen. We zijn namelijk samen met Mary naar Busia gegaan. Dit is een stadje aan de Oegandese grens. Drie uur bussen maar ach we hadden de tijd. Toen we aankwamen zijn we eerst wat gaan drinken en daarna zijn we naar de grens gewandeld. Piet maakte daar een paar foto's en dat was prijs. Er kwam gelijk een dame naar ons toe doe ons vertelde dat een grensbewaker dit had gezien en dat we maar met haar mee moesten lopen anders zou het niet goed aflopen, ja dan zouden we het cachot in gemoeten hebben. Deze dame was uitermate vriendelijk en we zijn blij dat ze ons geholpen heeft. Ze praatte en praatte met de bewaker maar in eerste instantie had hij geen pardon, wij knepen em wel een beetje. Nou ja na hem een limonade beloofd te hebben ( corruptie op kleine schaal) nam de dame die we uiteindelijk helemaal niet kende ons mee naar de immigration. Daar werd naar ons paspoort gevraagd maar dat hadden we niet bij ons omdat het niet de bedoeling was om Oeganda in te gaan in eerste instantie maar we zagen dat er zoveel mensen zomaar doorliepen dus wij dachten, eerst een fotootje en dan maar doorlopen, dus niet. De man achter de balie vroeg waar we woonden in Kisumu en wie onze verhuurder was. Nou dat was gelijk de goede oplossing want we huren dit huis hier van de vrouw van de senator van gezondheid en dat is een heel bekende persoon. Wij vinden het wel een braniebal maar dit antwoord heeft ons wel uit de cel gehouden en we mochten gewoon doorlopen samen met die dame. Mary was gelukkig want aan de Oegandese grens is alles veel goedkoper dan in Kenia dus kwamen we terug met een paar schoenen en een soort dekbed voor haar. Ook daar deed de dame mee helpen om wat van de prijs af te dingen. Aan de grens is het een drukte van je welste. Heel veel tankwagens die verder Africa in gaan. Soms zijn die gasten maanden onderweg. Na terugkomst in Kenia hebben wij de dame hartelijk bedankt en wat geld gegeven, ze was ons erg dankbaar en wij haar. Ook ontmoeten we Mildred nog aan de grens en rond drie uur zou ze terug zijn in het Babyhome in Rangala zodat we haar daar nog even konden ontmoeten. Ook hadden we telefonisch afgesproken met Willis, de vroegere tuinman van Panda's die nu in Sega woon dat tussen Kisumu en Busia ligt. Hij vertelde ons dat we uit moesten stappen bij een eetgelegenheid Florida niet wetende dat er twee van die hotelletjes waren, je hebt em al door ,ja wij wachtten bij Florida 1 en hij bij Florida 2 zodat we elkaar niet troffen . Na nog een telefoontje kwamen we er achter dat we een stuk verder moesten zijn dus dat is ook weer goedgekomen. Na dit bezoek zouden we Mildred dan treffen in het babyhome maar na aankomst gebeld te hebben bleek ze nog in Busia te zitten dus zijn we maar terug naar Kisumu gegaan met onderweg een flinke plensbui maar in de bus en zeker ik heb daar geen erg in, ik slaap. Gisteravond zijn we met Mary nog naar het Kiprestaurant gegaan en babbelden wat over huwelijken in Kenia en bij ons. Wij vertelden dat wij een samenlevingscontract hebben en niet zijn getrouwd waarop haar antwoord was, Wanneer is de vervaldatum van het contract? Dat was lachen geblazen en dat zijn dan toch weer leuke dingen voor de mens.
Goede middag, het is momenteel maandagmiddag 30.1.en 16.15 uur maar stikdonker en de regen komt met bakken naar benedenzetten vandaar dat ik maar even mijn verhaal schrijf. Ook gisteren was het geen weer hier en de elektriciteit had het ook al begeven zodat we gisteravond met een paar kaarsen van inferieure kwaliteit alsmede een sonarlamp onszelf van licht moesten voorzien. Wat een moeilijke zin maar hij staat er. Nee, de weergoden zijn even tegen ons en hopelijk is het maar voor korte tijd. De mensen hier zijn dolgelukkig die snakte naar regen. Het vervelende is dat die pipo van ons met haar vieze poten binnen komt rennen en de boel behoorlijk bevuilt zodat in huize Panda's de pleuris nogal eens losbreekt en we kunnen poetsen maar het beest weet niet beter. Eigenlijk hebben we een heel rustig weekend gehad met niet veel bezoekers. Ook wel eens lekker hoor, jeetje momenteel breekt er tot overmaat van ramp ook nog een zwaar onweer los, het bliksemt en dondert er op los. Ik vrees dat de stroomvoorziening het zo weer opgeeft en wij ons weer moeten behelpen maar misschien valt het wel mee. Dit is niet echt een verhaal maar ik kan niet beter omdat we gewoon niets bijzonders hebben meegemaakt. Wel zijn we vandaag nog wat boeken gaan halen voor het onderwijzend personeel van zuster Lucy en zijn ze ook maar gelijk weg gaan brengen. Daarna nog lekker gezwommen maar toen kwam er al een donkere lucht aanzetten en zijn maar gaan douchen zodat we niet zoals gistermiddag en vanochtend onder een koude rotstraal hoefden te staan dus daar zijn we mee weg. Toch is dit weer eerder gekomen dan verwacht en wat ook nog stom is dat hier op de compound vier grote lege watertanks van bijna 5000 liter staan waar niks mee wordt gedaan. In plaats dat ze goeie regengoten aan de daken zouden maken staan deze dingen gewoon te verinteresten, het zijn hier ook zulke oenen. Piet heeft al voorgesteld om goede goten te monteren en dan wordt er oja gezegd en dat is het dan. Och waar zouden wij ons druk om maken maar het is zo jammer dat ze dat hier niet zien, althans wel zien maar niks mee doen terwijl in het droge seizoen iedereen en alles naar water snakt. Een ding is zeker, de planten hingen er sinds wij hier zijn zomaar zielig bij maar na een tropische regenbui staan ze weer fier overeind zoals het hoort. Nou dat is het dan weer voor vandaag en oja we hebben onze huisvesting in Zuid Afrika ook al vaststaan. Alles is geregeld met hulp van Ilja die het met haar gezin bijzonder naar haar zin heeft, geweldig toch! We wonen straks bij hun in de straat.
Inmiddels is het weer donderdagmiddag en ik heb net mijn haar in een kleurtje gezet want dat kleuren is hier wel nodig met die felle zon. Ik heb eigenlijk maar weinig te vertellen over de afgelopen dagen. Dinsdag heeft het nog flink geregend maar gisteren waren de wegen al weer stoffig en vandaag helemaal omdat er nog al wat wind staat. Voor ons mag het ophouden en hoeven we die nattigheid niet meer te zien. Wat we zoal gedaan hebben, niet veel, naar de stad gegaan om nog wat portomonnais voor Piet zijn verkoop. Gisteren is Piet weer voor een massage gegaan, vindt hij fijn, geef mijn portie maar aan fikkie, ik vind er geen bal aan, zelfs de pedicure komt hier niet meer aan mijn voeten. Ook wilden we gisteren nog naar een ander appartement gaan kijken, wij Benson en zijn vriend gebeld om ons naar de bewuste plek te brengen maar we konden het appartement niet vinden terwijl het op de computer zo groot leek dus zijn we maar weer teruggegaan, lekker hoor zo achterop de motor met je haren in de wind. Vanmorgen zijn we teruggegaan naar het kliniekje om de bloeddrukmeter af te leveren omdat de jonge arts er nu wel was. Ook zijn we naar het shopje van Benther gegaan, het zag er goed uit en zelf was ze erg enthousiast omdat ze per dag toch ongeveer twee euro verdient, niet te geloven wij willen het nog niet in een half uur verdienen, nog niet in een kwartier en zij staat er de gehele dag voor onder een gespannen laken en een schap met een paar planken maar ze is gelukkig. Omdat Benson bijna haar buurman is zijn we ook even gaan kijken hoe het met Rende was waarmee ik vorige week mee naar het ziekenhuis ben gegaan. Hij is magertjes maar ziet er toch weer een stuk beter uit en gaat vanaf maandag weer naar school tot de volgende aanval van die vervelende sikkelcelziekte. Ook zijn we nog naar een klein hospitaal geweest waar Dorothy sinds een paar maanden werkzaam is.
Zondagmorgen, mijn haren zijn weer op kleur zolang het duurt en we zijn weer helemaal genezen dat was ik vergeten te schrijven. Mijn rug en duim zijn helemaal hersteld en Piet's puisten zijn em gepeerd dus dat is weer verleden tijd. Vrijdag was ook weer geen spectaculaire dag maar van gisteren (zaterdag) kunnen we dat niet zeggen. We zijn namelijk samen met Mary naar Busia gegaan. Dit is een stadje aan de Oegandese grens. Drie uur bussen maar ach we hadden de tijd. Toen we aankwamen zijn we eerst wat gaan drinken en daarna zijn we naar de grens gewandeld. Piet maakte daar een paar foto's en dat was prijs. Er kwam gelijk een dame naar ons toe doe ons vertelde dat een grensbewaker dit had gezien en dat we maar met haar mee moesten lopen anders zou het niet goed aflopen, ja dan zouden we het cachot in gemoeten hebben. Deze dame was uitermate vriendelijk en we zijn blij dat ze ons geholpen heeft. Ze praatte en praatte met de bewaker maar in eerste instantie had hij geen pardon, wij knepen em wel een beetje. Nou ja na hem een limonade beloofd te hebben ( corruptie op kleine schaal) nam de dame die we uiteindelijk helemaal niet kende ons mee naar de immigration. Daar werd naar ons paspoort gevraagd maar dat hadden we niet bij ons omdat het niet de bedoeling was om Oeganda in te gaan in eerste instantie maar we zagen dat er zoveel mensen zomaar doorliepen dus wij dachten, eerst een fotootje en dan maar doorlopen, dus niet. De man achter de balie vroeg waar we woonden in Kisumu en wie onze verhuurder was. Nou dat was gelijk de goede oplossing want we huren dit huis hier van de vrouw van de senator van gezondheid en dat is een heel bekende persoon. Wij vinden het wel een braniebal maar dit antwoord heeft ons wel uit de cel gehouden en we mochten gewoon doorlopen samen met die dame. Mary was gelukkig want aan de Oegandese grens is alles veel goedkoper dan in Kenia dus kwamen we terug met een paar schoenen en een soort dekbed voor haar. Ook daar deed de dame mee helpen om wat van de prijs af te dingen. Aan de grens is het een drukte van je welste. Heel veel tankwagens die verder Africa in gaan. Soms zijn die gasten maanden onderweg. Na terugkomst in Kenia hebben wij de dame hartelijk bedankt en wat geld gegeven, ze was ons erg dankbaar en wij haar. Ook ontmoeten we Mildred nog aan de grens en rond drie uur zou ze terug zijn in het Babyhome in Rangala zodat we haar daar nog even konden ontmoeten. Ook hadden we telefonisch afgesproken met Willis, de vroegere tuinman van Panda's die nu in Sega woon dat tussen Kisumu en Busia ligt. Hij vertelde ons dat we uit moesten stappen bij een eetgelegenheid Florida niet wetende dat er twee van die hotelletjes waren, je hebt em al door ,ja wij wachtten bij Florida 1 en hij bij Florida 2 zodat we elkaar niet troffen . Na nog een telefoontje kwamen we er achter dat we een stuk verder moesten zijn dus dat is ook weer goedgekomen. Na dit bezoek zouden we Mildred dan treffen in het babyhome maar na aankomst gebeld te hebben bleek ze nog in Busia te zitten dus zijn we maar terug naar Kisumu gegaan met onderweg een flinke plensbui maar in de bus en zeker ik heb daar geen erg in, ik slaap. Gisteravond zijn we met Mary nog naar het Kiprestaurant gegaan en babbelden wat over huwelijken in Kenia en bij ons. Wij vertelden dat wij een samenlevingscontract hebben en niet zijn getrouwd waarop haar antwoord was, Wanneer is de vervaldatum van het contract? Dat was lachen geblazen en dat zijn dan toch weer leuke dingen voor de mens.
-
05 Februari 2017 - 16:13
Toos:
Hoi inneke wat een gedoe maar wel leuk dat je straks naar ilja gaat en ik hoop dat het daar iets luxer is wanneer ga je daar naar toe? Groetjrs van ons -
06 Februari 2017 - 06:25
Rikie:
Hoi Piet en Ineke,
De gewoonste dingen weten jullie nog bijzonder op te schrijven!
Het is altijd een feest om te lezen.
Super dat jullie nog steeds mensen blij weten te maken met jullie aandacht, inzet en hulp.
Lieve groeten, Jan en Rikie
-
06 Februari 2017 - 09:06
Jolanda Mandos:
Hoi Piet en Ineke,
weer leuk om te lezen,het gaat nu opschieten voor jullie.Heerlijk dat je nog naar Zuid Afrika gaat,geniet er nog van!Dikke kus,uit ondertussen Tullepetaonestad...Jolanda -
06 Februari 2017 - 11:23
Lianne:
Hoi Piet en Ineke,
Fijn dat de huisvesting geregeld is in Kaapstad. Le3uk om vlakbij Raf en Fem te wonen.
en gelukkig dat de " kwaaltjes" voorbij zijn.
Fijne dagen nog in Kenia.....
Kees en Lianne
-
06 Februari 2017 - 13:51
CoMu:
Ha Ineke en Piet, Dank voor jullie verhaal. Is het goed gekomen met het gehoorapparaat. Kan de zuster weer wat horen?
Naar welk appartement zijn jullie wezen kijken? In plaats van Panda's?
En mooi dat de huisvesting ook geregeld is in Zuid Afrika.
Nog veel plezier daar. Doe je mary de groetjes.
-
06 Februari 2017 - 15:06
Ineke:
Een rustig weekje maar toch een lang verhaal. Het lukt je steeds weer.
Ook wel eens lekker zonder zwemmers en eters.
Fijn dat jullie dicht bij Ilja en de kleinkinders komen te zitten.
Nog veel plezier . Groetjes van ons xxx -
08 Februari 2017 - 23:40
Irene:
Hoi Piet en Ineke het was weer een fijn jullie verslag om te lezen ondanks dat er niet veel gebeurd was volgens jou. Hier maak je het in ieder geval niet mee hoor! Fijn dat alle lichamelijke mankementjes weg zijn. Nog een fijne tijd en verjaardag enleuk dat jullie zo dicht bij Ilja kunnen zijn. Liefs en dikke knuffel van ons Ton en Irene -
09 Februari 2017 - 13:33
Betsy:
Beetje late reactie. Maar ik had het al gelezen. Wat fijn dat het bij jullie allemaal goed gaat. Nu aftellen, want zuid Afrika komt al in zicht nog eventjes en jullie zijn bij Ilja en haar gezin. Wat fijn dat jullie zo dicht bij komen te wonen. Genieten maar en ik kijk uit naar het volgende verslag! Dikke xx -
09 Februari 2017 - 19:25
Jeanne Baselier:
Hey Ineke en Piet dat was wel een tegenvaller ,zoveel regen en dan kun je verder niet zo veel dan binnenblijven ,wat zonde dat ze die watertanks niet hebben aangesloten ,dan is er tenminste wat reserve ,het is vaak zo hard nodig ,maar misschien heeft Piet ze ondertussen toch zover weten te krijgen dat ze op andere gedachte [de goeie] zijn gekomen ,wat gezellig dat je nu zo dicht bij Ilja kunt wonen,het duurt natuurlijk niet zolang meer voordat jullie die kant op gaan , gelezen dat jullie allebei weer beter zijn ,gelukkig hopelijk is het ondertussen weer droog ,hier vriest het ,en vandaag een heel koude grijze dag , was niet gezellig maar dat gaat ook gewoon weer voorbij ,de zon heeft even vakantie zullen we maar denken het is nog nooit grijs gebleven ,tot de volgende keer ,en een gezellige avond voor jullie liefs xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
